Królowa P4P i GWOAT na jednej gali

[Ireneusz Fryszkowski]

To będzie ważny weekend z boksem kobiet i polskimi akcentami. Zaczynamy już w piątek walką Amerykanki polskiego pochodzenia Avy Knight. W sobotę zaprezentuje się w Belgii numer 1. wagi lekkiej Delfine Persoon. W USA natomiast odbędzie się ostatnia gala boksu na HBO, podczas której będą aż 3 walki kobiet. Dwie z nich są szczególnie interesujące.


Ava Knight Salicka (16-2-4, 5 KO) - Mayela Perez (19-22-4, 10 KO) walka rankingowa

Trzecia walka 30-letniej Avy Knight w tym roku po 2-letniej przerwie. Miejmy nadzieję, że była mistrzyni świata polskich korzeniach w przyszłym roku wróci do walk mistrzowskich i skorzysta na zwiększającej się popularności kobiecego boksu w USA, ale i na świecie.

Kilka lat temu gdy nie było boomu na boks kobiet, Ava musiała wyjeżdżać do Meksyku na walki o stawkę. Kilka zwycięstw i spektakularny nokaut na Arely Mucino dał jej tam przydomek “Destructora de Mexicanas”. Ava Knight ma przyjemny styl dla oka - duża mobilność, ciosy na tułów, groźne sierpy, aktywność w ringu.

W przyszłym roku Ava Knight chce odwiedzić Polskę i rodzinę w Zieleniewie pod Kołobrzegiem. Jej matka Danuta Salicka urodziła się w Słupsku, a dorastała w Jeleniej Górze. (transmisja na https://www.facebook.com/MayweatherPromotions/)


Delfine Persoon (41-1, 16 KO) - Judy Waguthii (16-8-4, 4 KO) o pas WBC w lekkiej

Belgijska mistrzyni od lat zajmuje 1. miejsce w wadze lekkiej w rankingu boxrec. Po piętach depcze jej już Katie Taylor i jeśli Persoon dalej będzie obijać mało znaczące rywalki jak Waguthii z Kenii to irlandzka mistrzyni IBF i WBA wkrótce zajmie jej miejsce.

Moi koledzy z zagranicznych portali piszący o boksie kobiet chwalą 33-letnią Delfine. Ale mnie zupełnie ona nie przekonuje. Ma tylko jedną walkę poza Belgią.

Na 42 pojedynki spośród rywalek, które są godne uwagi można wymienić jedynie Maivę Hamadouche – najlepszą mistrzynię w wadze super piórkowej, Ericę Anabela Farias - byłą mistrzynię WBC, której Persoon odebrała w 2014 r. tytuł, Fatumę Zarikę - obecną mistrzyni wagi super koguciej czy Dianę Prazak – byłą mistrzynię WBC w super piórkowej.

Przyczyną takiego stanu rzeczy jak tłumaczy Persoon jest brak dużych pieniędzy w Belgii na boks kobiet, które pozwoliłyby na ściągnięcie zawodniczki zbliżonej do niej umiejętnościami.

Dlatego od jakiegoś czasu mówiło się, że Persoon ma walczyć w unifikacji z Taylor, ale na razie Katie spotka się 15 grudnia z Evą Wahlstrom z Finlandii – mistrzynią WBC w super piórkowej.

Czekamy więc na wyjazdową walkę Belgijki w przyszłym roku i w końcu na poważne wyzwania od lat.


Cecilia Braekhus (34-0-0, 9 KO) – Aleksandra Magdziak Lopes (18-4-3, 1 KO) o pasy IBF, IBO, WBO, WBC, WBA w półśredniej

Na ostatniej gali HBO z boksem zaszczytu walki o 5 pasów dostąpi Polka - Aleksandra Magdziak Lopes na stałe mieszkająca w USA, którą nasi kibice poznali bliżej przy okazji walki z Ewą Piątkowską w Ergo Arenie w Gdańsku.

Padają pytania dlaczego Braekhus wybrała akurat Magdziak Lopes? Może dlatego, że w rankingach WBC i IBF jest 2., a w WBA 5. w wadze półśredniej. Formalnie więc ma wysoki status pretendenta.

A sportowo? Reprezentująca oficjalnie USA Magdziak nie walczyła dokładnie rok, w międzyczasie mając problemy ze zdrowiem i odwołując rewanż z Natashą Spence (8-3-1).

Między innymi dlatego bezdyskusyjną faworytką będzie oczywiście królowa kobiecego P4P Braekhus, która w tym czasie stoczyła dwie walki, jest zawodniczką o klasę lepszą i o wiele bardziej doświadczoną.

Światełkiem w tunelu jest fakt, że w tym roku Braekhus w walce z Kali Reis zaliczyła po raz pierwszy deski w karierze. Czy Aleksandra Magdziak Lopes może dokonać tego samego? Bardzo trudne zadanie, ale jako Polacy będziemy trzymać kciuki.


Claressa Shields (7-0, 2 KO) – Femke Hermans (9-1, 3 KO) o pasy IBF, WBA i WBC w średniej

Była dwukrotna złota medalistka Igrzysk Olimpijskich po przejściu na zawodową karierę mówi o sobie GWOAT (The Greatest Woman of All-Time) i twierdzi, że jest na takim samym poziomie jak Wasyl Łomaczenko.

Problem w tym, że tak naprawdę poza Hanną Gabriels, z którą wygrała choć znalazła się na deskach - nie ma jak na razie w swoim rekordzie aż tylu klasowych przeciwniczek, żeby takie określenie było uprawomocnione. I raczej w wyższych wagach mieć nie będzie.

Im wyższa waga u kobiet tym przeciwniczek jest zdecydowanie mniej, a te które dzierżą pasy mistrzowskie zdobyły je bo konkurencja w nich jest bardzo mała.

Została jeszcze oczywiście walka z Christiną Hammer, ale oprócz niej nie ma w średniej i powyżej już ciekawych rywalek. Pozostaje zejście niżej i walka z Cecilią Braekhus, ale wątpliwe, żeby utytułowana Norweżka chciała sprzedać swój dorobek mistrzowski , 5 pasów i koronę królowej P4P nawet za bardzo dobre pieniądze.

Dlatego zapewne będziemy jeszcze przez rok, dwa świadkami takich walk jak z Femke Hermans – pięściarką, która wywalczyła pas WBO w super średniej nad łatwo rozbitą rok temu właśnie przez Shields byłą mistrzynią Nikki Adler. Ciekawostką jest fakt, że zarówno Hermans i Adler przystąpiły do walki o pas WBO mając wcześniej porażki.

Dużej konkurencji jak dotychczas nie miały także inne potencjalne rywalki Shields jak Alicia Napoleon (10-1, 5 KO) – mistrzyni WBA w super średniej, Ivana Habazin (19-3, 7 KO) – mistrzyni IBO w średniej, a także Raquel Miller (7-0, 3 KO) czy Ema Kozin (15-0, 8 KO).

Paradoksalnie cieszy jednak fakt, że choć HBO kończy z boksem to zamyka ten rozdział aż trzema walkami kobiet, bo oprócz wyżej wspomnianych mamy jeszcze walkę Louisy Hawton z Lorraine Villalobos. Dzięki temu kibice na świecie będą mogli zobaczyć rywalizujące w ringu panie.

A to dość ważne. Dlatego, że niestety dalej duża część bardzo dobrych walk mistrzowskich kobiet wypada poza karty telewizyjne lub pokazywana jest tylko w krajowych płatnych telewizjach.

W pięściach Braekhus, Magdziak, Shields i Hermans spoczywa więc teraz duża odpowiedzialność, żeby pokazały się z dobrej strony, a boks kobiet skorzystał na tej niewątpliwej szansie na promocję.